امسال هم روز پدر وماجای خالی پدر  ،ولی نه بجاش   یک سنگ مستطیلی است که بالاش نوشته شادروان و پایینترش با خطی خوش ، پدری مهربان و همسری فداکار ، عکسش را هم تراشیده اند آن رو ، با آن صورت مهربان و گونه ها ی توو رفته و موهایی که همیشه شانه زده بود .😢😢😢😢

بیاد پدر، که رفت  پیش خدا و ما ماندیم و اشک مادر  ویک دنیا ترس و بی پناهی ،  دنیای ما هم  زمستانی شده که  تا جان دارد باران شور می بارد بر لبهایمان  .وقتی عکس باباهای دیگرانرا یواشکی نگاه میکنیم ، یواشکی هم  دوستشان داریم ، ولی دست خودمان  نیست یکدفعه ای هق هق میزنیم 😢😢😢 .

هرسال ، روز پدر که میشود نمی دانیم باید به کجا پناه ببریم ، سرمان را توی کدام سوراخ فرو کنیم که معلوم نشود غصه داریم ، حسودیم ، که یواشکی باباهای دیگران را دوست داریم .😢😢😢😢😢😢😢

راستی دوست عزیز، جان من! آنوقت که صورت پدرت را میبوسی ، آن وقت که ریش های تیغ تیغی اش میرود توی لبهایت ، آن وقتی که جوری فشارت میدهد که نفست تنگ میشود ، لطفا ، لطفا ، لطفا ،  یک لحظه  بیشتر توی آغوشش بمان ، یک لحظه بیشتر جای همه ما وهمه کسانی که پدر  ندارن ...😢😢😢😢